در 24 ساعت آغازین حمله آمریکا به جمهوری اسلامی ساختار سپاه از هم پاشیده خواهدشد .

تمامی شواهد و قرائن حاکی از آن است که دولت ایالات متحده آمریکا مصمم است پرونده تسلیحات هسته ای جمهوری اسلامی را تا پایان سال 2010 مختومه کند که برای این مهم ، همزمان دارد از دو راهکار نرم ( دیپلماسی) و سخت ( نظامی ) استفاده میکند . در بحث دیپلماتیک کاملا مشخص است که با کارشکنی های جمهوری اسلامی ( که هدفش خرید زمان برای رسیدن به ساعت سین – آزمایش موفقیت آمیز اولین بمب هسته ای - میباشد ) موضوع به بن بست رسیده و باز کردن این گره کور تا پایان سال 2010 ممکن نخواهد بود برای همین دولت آمریکا قسمت اعظم انرژی اش را بسمت راهکار بازدارنده سخت متمرکز کرده است و دلیل سکوتش هم در این رابطه بخاطر این است که عملیات نظامی آتی بر علیه جمهوری اسلامی از نظر طبقه بندی آفندی در دسته حملات آنی ( شوک و بهت ) قرار میگیرد و از اسامی که در محافل نظامی بر روی این عملیات گذاشته میشود ( عملیات پنجه شاهین یا عقاب طلایی و ... ) میتوان استنباط کرد که این آفند از نوع حملات هوا پایه ( حمله با موشک و هواپیماهای بمب افکن و جنگنده ) خواهد بود . البته میتواند در مراحل بعد تغییر تاکتیک پیدا کند . در سایت های خبری پیش بینی شده که در ساعات اولیه عملیات ، بیش از 500 موشک کروز اهداف استراتژیک جمهوری اسلامی را منهدم خواهد کرد و عملا فضای سرزمینی ایران به منطقه پرواز ممنوع تبدیل خواهد شد و نیروی هوایی و موشکی جمهوری اسلامی هم در زیر چتر امنیتی سیستم پدافند هوایی ارتش آمریکا - پاتریوت ( پتریوت ) - زمین گیر خواهد شد .

همچنین ایالات متحده آمریکا در زمینه عملیات نیمه سخت ( عملیات شناسایی و اطلاعاتی ) با تعدادی از فرماندهان و سرداران سپاه پاسداران و ستاد مشترک نیروهای مسلح و وزارت دفاع بصورت کاملا نامحسوس ( در عراق و عربستان و لبنان ) وارد مذاکره شده است که پیش بینی میشود نتیجه این مذاکرات به دو مسیر ختم شود :

1- کودتای نظامیان وطن پرست بر علیه جمهوری اسلامی و سرنگونی رژیم قبل از حمله آمریکا .
2- عدم همکاری بخش های گسترده ای از نیروهای نظامی با رژیم بعد از حمله آمریکا به جمهوری اسلامی .

در هر صورت همانطور که آمریکا توانست در جنگ سوم خلیج فارس ( حمله به رژیم بعث عراق و سرنگونی صدام حسین ) ارتش عراق را متقاعد به عدم همکاری با نظام در حال سقوط بعث کند بنظر میرسد همین سرنوشت در انتظار جمهوری اسلامی باشد ( هرچند رژیم حاکم بر ایران اسیر تخیلات خود ساخته اش ، مبنی بر حمایت بی چون و چرای نظامیان از حکومتش شده است ! )